از لحاظ منطقی ریزش مخاطب در تلویزیون به دلیل پر کردن زمان در سریال‌هاست/ بیشتر زمان‌های خالی و بدون قصه در سریال‌ها به دلیل استراحت کوتاه برای مخاطب است!

حسین سلطان‌محمدی، منتقد سینما و تلویزیون، با نگاهی بر مشکلات عمده سریال سازی در تلویزیون وطولانی شدن سریال‌ها بی‌قصه جذاب و کاهش میزان مخاطبان از رسانه ملی با خبرنگار برنا گفت‌وگو کرد که در ادامه از نظر می‌گذرانید.

یکی از انتقاداتی که به سریال‌های تلویزیون وارد است این‌که اصطلاحاً به سریال‌ها آب بسته شده و زمان روایت قصه‌شان کمتر از تعداد قسمت‌هایی است که در سریال می‌بینیم و در واقع بخش‌های اضافی بسیاری به سریال‌ها اضافه می‌شود حسین سلطان محمدی منتقد سینما و تلویزیون در پاسخ به این سوال که آیا چنین انتقادی را به سریال‌های تلویزیون وارد می‌دانید یا خیر به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر برنا گفت: این نشان از این دارد که متن دچار کمبود شده است و دست اندرکاران و عوامل مجبور هستند اصطلاحا با گرفتن تصاویر بی هوده و وقت تلف کن فقط زمان سریال را رو به جلو ببرند و به تایمی که قرارداد دارند یا مدعی شدند برسند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او افزود: باید داستان مجموعه‌های تلویزیونی در طول زمان کش داده شود تا اگر بیننده در حین دیدن احیانا فعالیت موازی  فرعی دارد به طور مثال قصد خوردن خوراکی یا نوشیدنی دارد یا اینکه بخواهد تلفن پاسخ دهد و هر آنچه که در نظر است بتواند زمانی که دوباره مقابل تلویزیون قرار می گیرد هیچ نقطه کلیدی را از دست نداده باشد به همین دلیل چنین چیزی را به عنوان یک مسئله بنیادی برای تصاویر تلویزیونی و طولانی بودن زمان و افزودن به جزئیاتی که شاید در تصویر های سینمایی وجود ندارد مطرح می کنند.

سلطان‌محمدی ادامه داد: در خیلی از مواقع ما شاهد آب بستن به سریال‌ها هستیم و بیننده احساس می‌کند داستان در طول زمان بدون هیچ موضوع خاصی رو به جلو حرکت می‌کند. البته کارشناسان رسانه و منتقدین زمانی که در این موارد نظر می دهند دیدشان بیشتر به این خاطر است که آن‌ها مجموعه های تصویری خارجی را زیاد دیده اند و آن ها را با تصاویر تلویزیونی خودمان مقایسه می کنند. 

این منتقد سینما و تلویزیون افزود: حد و مرز پتانسیل متن نویسی در هر جای دنیا و برای هر سینما کاملا مشخص است و اگر قرار باشد از جامعه نویسنده محتوا انتظار داشته باشیم که مجموعه ای همسان با مجموعه های خارجی بسازند شاید نتوانند از پس آن بر بیایند.چرا که در کشور های غربی مانند اروپای غربی و آمریکا پتانسیل نگارش آن ها کاملا فرق می کند و نگاه شان به مطالبی که از روی داستان و متن تهیه می کنند متفاوت است و قدرت نگارش متون پر مایه بسیار بالا تر از آن چیزی است که ما در کشور خودمان داریم. قطعا باید در نهایت با این مسئله  و زمان پر کردن بی قصه ی  مقابله و برخورد کرد تا سریال سازان  به این حد واضح و آشکار به سریال‌ها آب نبندند.

سلطان‌محمدی در پایان و در این باره که آیا می‌توان این اتفاق را اصلی‌ترین عامل ریزش مخاطب در تلویزیون دانست؟ تصریح کرد: از لحاظ منطقی و آکادمیک بله چراکه می‌تواند عامل ریزش مخاطب شود اما از لحاظ واقعیت جامعه ما خیر. اگر هر فیلم یا سریالی با هر محتوایی را در تمام شبکه‌ها مقابل تماشاگر قرار بدهیم نگاه می‌کند. تصویری که کارشناس رسانه و منتقد سینما در ذهن خود دارد و مقایسه می‌کند آن تجربه را بیننده تلویزیون به صورت تخصصی ندارد اگرچه خطری است که می‌تواند باعث کاهش تمرکز بیننده عادی تلویزیون بر مجموعه های داخلی شود و آن‌ها را ابتدا به شبکه نمایش خانگی و در ادامه به میزان کمتری به مجموعه‌های خارجی که به صورت غیر مجاز در جامعه توضیع می‌شود سوق دهد و از این منظر بله ریزش داریم اما در واقعیت خیلی این ریزش محسوس نیست.

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: تلویزیون سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر رسانه جامعه ذهن تلویزیون فیلم سینما سریال منتقد منتقد سینما سلطان محمدی سریال ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۲۸۶۲۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روایت سمیرا حسن‌پور  از پشت صحنه سریال اسکار | آقای مدیری آدم را بد عادت می‌کند

آفتاب‌‌نیوز :

سیمرا حسن پور البته پیش از این هم در سریال‌های شبکه نمایش خانگی مثل جیران حسن فتحی و رئالیتی‌شوی شب‌های مافیا حضور داشته است. حالا هم در حال بازی در سریال گردن‌زنی به کارگردانی سامان سالور، همسرش، است که تصویربرداری‌اش احتمالا تا مرداد ماه به طول می‌انجامد. با او در باره حضور در شبکه نمایش خانگی و سریال جدیدش صحبت کردیم:

در چند سال گذشته چندین همکاری با شبکه نمایش خانگی داشته‌اید. از تجربه این سریال‌ها بگویید. چه تفاوت‌هایی با تلویزیون وجود دارد؟

حتما تفاوت دارد. ممیزی‌های کمتری هست و دستمان برای طرح مسائل مختلف بازتر است. من سر سریال جیران بودم و دو تا هم رئالیتی شو داشتم.

با توجه به این بازخورد‌ها فکر می‌کنید مخاطبان تلویزیون بیشتر است یا شبکه نمایش خانگی؟

تلویزیون پیش از این بیننده‌های بیشتری داشت. رسانه‌ای است که رایگان در اختیار همه است و همه می‌توانند ببینند. به همین دلیل هم پیش از این بینندگان بیشتری داشت. اما مدتی است تعداد تماشاگرانش کمتر شده است. امیدوارم به روال سابق برگردد و باز هم همان تعداد بیننده را داشته باشد. برای این که جایگاه دیگری دارد. شما نمی‌توانید مثلا سریال پایتخت را با هیچ سریال دیگری مقایسه کنید. چه اشکالی داشت که تلویزیون اینقدر پربیننده بود؟ شبکه نمایش خانگی یک مقدار مخاطبان خاص‌تری دارد که قشر متوسط رو به بالا هستند.

احتمالا یکی از دلایلش همان مبلغ اشتراکی است که باید پرداخت کنند.

دقیقا. تصور من همین است. کسانی که در شهرستان‌های کوچک هستند یا از نظر مالی ضعیفند، به این پلتفرم‌ها دسترسی ندارند. با این وجود بینندگان خودش را دارد که تعدادشان کم هم نیست.

اصولا رسانه برایتان مهم است؟ یعنی برایتان فرق می‌کند که در تئاتر باشید یا سینما یا تلویزیون؟

من از اول هم عاشق پرده نقره‌ای سینما بودم.

علی‌رغم این که کارتان را با تئاتر شروع کردید.

بله. من خیلی اتفاقی با تئاتر شروع کردم. من از اول سینما را دوست داشتم، ولی در دانشگاه تئاتر خواندم. برای نمایش مصائب استاد نوید ماکان کار آقای بیضایی برای ایشان تست دادم و پذیرفته شدم و کار کردم. ولی بعد سمت تصویر رفتم. تئاتر هم البته بسیار جذاب است، ولی من سینما را ترجیح می‌دهم.

از برنامه اسکار صحبت کنیم. چطور تجربه‌ای بود؟

من اصولا در این برنامه‌ها شرکت نمی‌کنم. ولی چون این کار آقای مدیری بود، رفتم. تجربه جذابی بود و ژ ژ صحنه‌هایش در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شد. سر صحنه هم خیلی خندیدیم و خوش گذشت. مدت‌ها بود انقدر نخندیده بودم. نعیمه نظام دوست واقعا دوست داشتنی است و باعث شد بخندیم. اصلا فضای خوبی سر تصویربرداری وجود داشت. خود آقای مدیری و بقیه کسانی با آن‌ها هم گروه بودم مثل بهنام تشکر و محمدرضا هدایتی هم بسیار عالی بودند. نظرم نسبت به این برنامه‌ها اصلا عوض شد.

این دومین همکاری شما با مهران مدیری است و پیش از این ساعت ۶ عصر را با او کار کرده بودید. کار با او چطور است؟

آقای مدیری آدم را بدعادت می‌کند. انقدر کار با او جذاب است که دیگر نمی‌خواهید بعد از آن سر کار دیگری بروید. چون شرایط کار خیلی انسانی و درست است.

این شرایط درست که می‌گویید، چیست؟

از نظر زمان کار خیلی خوب است به عوامل اهمیت می‌دهد. یعنی زمان‌بندی طوری نیست که از ۵ صبح سر کار باشی تا آخر شب. این باعث می‌شود بازیگر و همینطور بقیه گروه آرامش داشته باشند. این مسئله سر کار‌های دیگر وجود ندارد. مقدار زمانی که در روز کار می‌کنند خیلی زیاد است و ساعت‌های آفیش‌ها هم بد است. ولی سر کار آقای مدیری همه چیز خیلی فکرشده است و جو آرام است. کسی سر کسی داد نمی‌زند و فضای بسیار آرامی وجود دارد. خودش هم انسان محترمی است و همه چیز سر کار خوب است. امیدوارم دوباره قسمت باشد با او کار کنم.

شما فیلم «تابستان همان سال» را هم در جشنواره سال گذشته داشتید که محمود کلاری کارگردانش بود.

به نظرم آقای کلاری یک فیلم ماندگار ساخته است. واقعا برای من تجربه درخشانی بود. در این قاب‌ها و تصاویر کیف کردم. هر لحظه‌اش برای من خوشایند بود که می‌توانم با این قاب‌ها در تصویر بمانم. نمی‌توانم بگویم چقدر برای من رویایی بود. تمام لحظه‌ها انگار نقاشی می‌شد. فضای کار در دهه‌های سی و چهل می‌گذشت و من خیلی این زمان را دوست دارم. از گلدان‌های حیاط گرفته تا دیوار‌ها و غذایی که می‌خوردیم برای من جذاب بود. خوشحالم که توانستم این فضا را از طریق این فیلم تجربه کنم. اصلا علاقه من به سینما و بازیگری به همین دلیل است که می‌توانم زندگی‌هایی را تجربه کنم که در واقعیت نمی‌شود.

از امکان تجربه زندگی‌های مختلف در سینما گفتید. جایی هم گفته اید وقتی می‌خواهم نقشی را بازی کنم سعی می‌کنم با او زندگی کنم و او را وارد زندگی واقعی ام می‌کنم.

بله. تا جایی که می‌توانم این کار را می‌کنم. مثلا در سه کام حبس که نقش یک پرستار را داشتم، واقعا ده روز در بیمارستان کنار پرستار‌ها ایستادم و از آن‌ها یک چیز‌هایی یاد گرفتم. سر فیلم تمشک هم سعی کردم زیست آن شخصیت را تجربه کنم. مثل او چادر سرم می‌کردم و بیرون می‌رفتم. وسایل ارتباط جمعی مثل موبایل و لب تاپ را کنار گذاشتم و خواستم تنهایی را تجربه کنم؛ و این‌ها باعث شد افسرده شوید.

بله. من قبل از فیلم تمشک اصلا نمی‌دانستم افسردگی چیست. آدم شاد و سرحالی بودم و بازی کردن در این نقش واقعا برایم سخت بود. الان برایم خیلی راحت شده، چون دنیای امروز به این سمت رفته است.

بازی در تمشک و افسردگی که سراغتان آمد باعث شد ۶ کیلو وزن کم کنید. درست است؟

بله. سر آن کار ۶ کیلو کم کردم، سر کار آقای کلاری هم ۱۳ کیلو کم کردم. چون آقای کلاری می‌گفت یک این شخصیت نحیف‌تر و لاغرتر از تو است. مسئله دیگری که وجود دارد این است که به جز این که زیست شخصیتی را که می‌خواهم بازی کنم، از نزدیک تجربه می‌کنم. اگر شخصیت هم مربوط به گذشته باشد، در باره آن زمان مطالعه می‌کنم. سر کار تابستان همان سال، من تعداد زیادی کتاب قجری خواندم. می‌خواستم از کنار هم قرار دادن آن‌ها به این درک برسم که یک زن در آن زمان چطور زندگی می‌کند. چون معتقدم آن حس را باید درون خودم پیدا کنم.

از کار با همسرتان سامان سالور بگویید. این نسبت ناخودآگاه روی کارتان تأثیر دارد؟

من و سامان طرز تفکرمان خیلی به هم شبیه است. هر دو در کار به هم آزادی می‌دهیم. اگر من برای نقشی مناسب باشم، نقش را به من می‌دهد، اگر نه هیچ اصراری نیست و او هم این کار را نمی‌کند. من سر کار‌های دیگر هستم و او هم می‌تواند بازیگران دیگری را دعوت کند. ولی اگر جایی بفهمد نقش به درد من می‌خورد و من می‌توانم چیزی به آن نقش اضافه کنم، حتما از من استفاده می‌کند. خودش همیشه می‌گوید وقتی بازیگری در کنارم است که برای کار تلاش می‌کند و بازیگر خوبی هست چرا از او استفاده نکنم؟ این را دارم نقل به مضمون می‌گویم، نمی‌خواهم از خودم تعریف کنم. می‌گوید من از بازیگری که ایده دارد و با عشق و علاقه تلاش می‌کند تا به نقش برسد، چرا استفاده نکنم. سامان هم در بازیگری من بسیار موثر بود. اولین کار من در سینما با او بود؛ که برای آن جایزه هم گرفتید.

بله هم جایزه جهانی گرفتم و هم در فجر کاندید شدم. برای فیلم سه کام حبس هم جایزه گرفتم. سامان اصولا من را در کار فقط به عنوان بازیگر می‌بیند. اینطور نیست که حواسش به من بیشتر از بقیه باشد. یعنی ممکن است کاملا یک سکانس من را از فیلم بیرون بیاورد. در این موارد خیلی حرفه‌ای کار می‌کند.

الان هم که سر سریال با او هستید.

بله. سریال گردن زنی که خیلی داستان عجیب و غریب و معمایی دارد با حرکت‌های فروان. به نظرم کارگردانی این کار خیلی سخت است، ولی سامان از پس آن برآمده است. من که خیلی از بودن در این سریال خوشحالم. برای اولین باز نقشی دارم که کمی‌شبیه خودم است.

منبع: همشهری آنلاین